Rustig wat doen

Kallista kwam aanlopen en zag een bal. Ze gaf een harde trap en die kwam tegen een paal. Ze zuchtte even en nam een basketbal. Ze gooide naar de ring en mistte. Ze bleef proberen en na een paar keer proberen scoorde ze eindelijk. Ze gooide opnieuw en scoorde in totaal 7 punten. Daarna bleef ze nog rustig wat gooien met de bal. Het werd best saai nu.

Nathiel liep langs de speelplaats. Hij had net twee kinderen aangesproken op een conflict. Het meisje had hem een beetje angstig aangekeken maar er waren wel meer kinderen bang voor hem. Hij zag verderop Kallista. Hij liep even naar haar toe. ''Je bent goed in basketbal'' zei hij zo vriendelijk mogelijk.

Oliver liep met Sharon naar Kallista "yow Kallista ik wil je voorstellen aan Sharon, Sharon dit is Kallista" zei hij met een glimlach.

Kallista keek om en glimlachtte. "Oh dankje" zei ze rustig. Ze gooide de bal nog een keer maar mistte weer en hield de bal maar vast. "Ik ben trouwens Kallista" zei ze rustig en vriendelijk tegen hem. Ze zag dat iemand bang toekeek maar snapte niet waarom. Ze keek dan op. "Hoi Sharon" zei ze vriendelijk

Oliver glimlachtte "mag ik eens?". Hij keek Kallista aan en zou met gemak scoren, hoewel skateboarding meer zijn ding was.

Kallista knikte en gooide de basktebal naar hem. Ze grijnsde even en keek afwachtend naar hem en dan nog even naa de andere twee die er ok bij stonden en dan terug naar Oliver

''Ja dat weet ik'' zei Nathiel met een lichte onhandige grijns. Hij keek even op toen Oliver en Sharon aan kwam lopen. Hij knikte hen even een begroeting toe. ''Hallo'' zei hij tegen hen. Hij keek ook weer naar het meisje verderop dat nog steeds angstig naar hem keek. Maar toen die merkte dat hij haar aankeek wende ze gauw haar blik af en liep door.

Oliver pakte de bal, nam eenn aanloop en smashte de bal in de ring; Hij liep toen achter de bal aan en pasttehem naar Kallista. Hij grijnsde even breed. "hallo"zei hij toen tegen Nathiel.

Kallista ving hem en gooide ook weer. Dit keer had ze hem er bijna in. Ze lege hem op de grond en keek naar de twee. "Mooie smash" zei ze even grijnzend tegen Oliver. Daarna keek ze weer naar Nathiel en zag het meisje ook

"hehe bedankt"zei Oliver "ik heb nog basketball gedaan maar daarna heb ik echt mijn sport gevonden". Hij grijnsde breder dan Kallista.

Kallista luisterde rustig. "Welke dan?" vroeg ze nieuwsgierig terxijl ze haar blik even naar Nathiel en Sharon richtte. Ze gaapte even en keek weer rustig en afwachtend naar Oliver

Sharon keek even naar Oliver die haar aan het meisje voorstelde die blijkbaar Kallista heette. ''hey'' zei ze met een glimlachje terug en keek toen naar de bal. Ze glimlachtte even en schudde toen haar hoofd. Ze deed een stap naar achteren en keek rustig toe hoe ze de bal gooide in de basket.

Oliver grijnsde "skateboarding". Hij liep toen naar Sharon en zei in haar oor "heb geen schrik... we doen je echt niets". Zijn zachte stem was alleen hoorbaar voor Sharon.

Kallista keek rustig. "Leuk" zei ze met een glimlach. Ze liep even een rondje en gooide de bal nog eens en gooide er recht in. Ze grijnsde zacht en keek weer naar de anderen

Sharon keek verbaasd op toen ze de stem van Oliver bij haar oor hoorde. Ze luisterde naar zijn woorden en ze had het gevoel dat ze helemaal rood werdt door verlegenheid. Ze keek toen even weg. ''oke..'' zei ze toen en keek hem toen even aan en glimlachtte lichtjes.

"ach joh nu ben je schattig"zei Oliver met een glimlach. Hij gaf haar een kus op haar kaak en liep toen naar Kalli "jij krijgt er ook een". Hij gaf ook Kallista een kus op haar kaak.

Kallista grijnsde en keek hem aan. "En waarom?" vroeg ze grijnzend. Ze keek hem rustig aan en wachtte grijnzend af. Ze was er best nieuwsgierig om

Sharon keek verbaasd op toen ze een kus op haar kaak kreeg en toen wist ze voor even geen woord meer uit te brengen. Toen bedacht ze zich ineens dat ze het hier nog bestwel naar haar zin kon gaan krijgen. En ze keek voor even naar de basket en daarna naar de lucht. Ze zag een kleine zwerm vogels vliegen en grinnikte waarna ze nu wat kalmer naar Kallista en Oliver keek.

"vriendjeus!"zei Oliver met een brede smile. Hij keek beiden met een brede smile aan. "of willen jullie niet met me bevriend zijn? Kan ook nattuurlijk"

Kallista grijnsde. "Met jou vriend zijn? Nee nooit" zei ze plagend met een grijns op haar gezicht. Ze rekte haar even uit en wachtte op zijn antwoord

"ok met jou dan niet"zei Oliver en hij draaide zijn rug naar Kallista. Hij wist wel dat het om te plagen was. HIj keek Sharon aan en glimlachtte naar haar.

Kallista grijnsde en sprong op zijn rug. "Grapje" zei ze met een grijns. Ze hield haar vast zodat ze niet zou vallen en wachtte grijnzend af

"wist ik wel"zei Oliver met een grijns; Hij draaide zich om en keek beiden aan. Hij grijnsde breed.

Kallista liet haar los en gleed van zijn rug. Ze rekte haar uit en ging zitten. Ze keek naar de drie en wachtte rustig af.

(moet gaan, doei xxx)

Sharon moest even lachen om oliver's reactie op Kallista. ''ik wil wel vrienden zijn hoor..'' zei ze rustig en keek even om zich heen. Ze ging daarna op een stukje gras zitten en pakte uit haar kleinere tas, die ze mee had, ongezien een tekenblok en potlood. Ze begon Kallista en Oliver na te tekenen terwijl die aan het stoeien waren. Het schetsen wat ze deed leek vaak precies op het gene dat ze na schetste.