Rustig wat doen

Oliver grijnsde en pakte Kallista op. Hij had totaal geen idee dat hij werd getekent, anders zou hij dat niet toelaten. Hij grijnsde breed.

Kallista schrok en hield hem snel vast. "En wat ben jij van plan?" vroeg ze grijnzend. Zelf wist ze nhet ook niet. Ze keek Oliver afwachtend aan op antwoord.

Nathiel was ondertussen op een bankje dat aangrenzde bij de speelplaats gaan zitten. Hij keek rustig naar Kallista, Oliver en Sharon. Zo af en toe kwam er een andere begeleider langs die hij dan rustig gedag knikte.

Kallista grijnsde en wachtte niet meer. "Geen antwoord dan" zei ze rustig. Ze sprong uit zijn armen en rekte haar uit. Ze keek rond en ging bij Nathiel zitten. Ze had geen idee waarom maar hij zag er wel cool uit om als begeleider te hebben.

Oliver haalde zijn schouders op. Hij liep maar naar wat verderop en hij ging op een bankje zitten.

Kallista stond op en liep stil achter de banken door. Ze stond achter Oliver en liet hem schrikken. "boe!" riep ze grijnzend

Oliver verstijfde en keek toen achterom "je hebt me"zei hij met een grijns. Hij keek Kallista aan. Zo had hij zich nog nooit gevoeld.

Kallista grinnikte en gooide de bal nog even in de ring. Ze gooide hem erin en ging naast Oliver zitten. "Je schrok he" zei ze girjnzend

"nee hoor"zei Oliiver droog. "tuurlijk schrok ik". Hij grijnsde breed en voelde zich goed bij haar hoewel hij haar nog niet goed kende.

Kallista grinnikte en rekte haar uit. Ze verveelde haar wel maarja. Ze keek even rond naar de anderen en dan weer naar Oliver. Haar gevoel bij hem werd steeds anders

Sharon volgde Kallista en Oliver even met haar ogen en keek toen naar haar tekening die af was. Ze glimlachtte lichtjes, het ging haar niet zo zeer om de personen het waren maar of de tekening zelf goed was gelukt, en dat was het ook. Ze legde het tekenblok voor haar neer en legde haar potlood erop en haar tas er naast. Ze zag toen de bal een paar meter van haar af op de grond liggen en ze stond langzaam aan op. Ze liep naar de bal toe en pakte die op. Ze ging toen recht voor de basket staan en keek van de bal naar de basket. Ze nam toen rustig een aanloop, sprong en gooide de bal rustig in de basket. Ze landde weer rustig op de grond en de bal stuiterde via de grond terug naar Sharon en Sharon ving het rustig op.

"he goed zo!"riep Oliver enthousiast naar Sharon. Hij klapte in zijn handen en stond recht hij grijnsde breed

Kallista keek naar Sharon die scoorde en dan naar Oliver. Ze keek zwijgend naar ze en gaapte even. Ze keek even rond en naar Nathiel die nog op het andere bankje zat en best stil was

Nathiel stond uiteindelijk op. ''Jongens, hebben julie zin om naar het strand te gaan?'' vroeg hij. Hij had inmiddels wel gezien dat er iets begon te spelen tussen Oliver en Kallista. Op het strand hadden die twee wat meer prive. Hij keek even naar Sharon en wachtte antwoord.

Kallista keek op en knikte. "Oke lijkt me leuk" zei ze rustig. Ze keek nog even naar Oliver en Sharon en richtte haar bik weer op Nathiel. Hij was vast de begeleider van haar groep. Nouja dat dacht ze

Sharon keek op toen ze iemand hoorde roepen en zag dat het Oliver was. Ze grinnikte en ze liep rustig naar hun toe. Ze pakte haar tas op en stopte het blok en potlood er terug in. TOen hoorde ze de vraag van Nathiel en knikte. ''oke'' zei ze rustig. Ze begon zich al meer op haar gemak te voelen.

"waarom niet?"zei Oliver enthousiast. Hij grijnsde breed en keek naar Sharon.

Sharon keek rustig naar de drie en wachtte tot ze gingen. Ze zag vanuit haar ooghoeken dat Oliver naar haar keek en draaide haar hoofd even in zijn richting en keek hem kort aan waarna ze haar blik op de lucht richtte. Ze haalde een keer diep adem en wachtte nog steeds rustig af.

''Oke dan'' zei Nathiel kalm. ''Als jullie, jullie zwemspullen pakken. Kunnen jullie daar ook nog in de zee zwemmen'' zei hij nog. Hij ging zelf eerst naar binnen om zijn eigen spullen te verzamelen. Voor hij vertrok naar binnen zei hij nog. ''We verzamelen zometeen weer hier'' ervanuitgaan dat de andere wel zouden willen zwemmen e dus hun zwemkleding zouden gaan halen.

Sharon hoorde toen Nathiel weer wat zeggen en keek naar hem. Ze hoorde zijn woorden en zuchtte even. Ze keek naar de grond met haar ogen half open. Ze keek toen weer op en liep ook naar binnen toe om haar zwem spullen te gaan halen. Ze moest niet meer zo gaan twijfelen.

Kallista knikte en pakte meteen haar spullen. Ze wist niet of ze wel zou zwemmen maar op het strand liggen kon ook. Ze liep weer terug naar de rest

Oliver glimlachtte en nam zijn strandspullen, ook zijn zwembroek. Hij grijnsde en hij keek even naar kallista.

Sharon had haar tekenspullen opgeruimd en een zwart rugzakje met handdoek gepakt. Ze had haar Bikini aangedaan en had daarover gewoon een geel shirt gedaan en een zwarte broek, en ze had nu slippers aan. Ze liep met het rugzakje over haar schouder de speelplaats weer op en wachtte op de andere.

Nathiel kwam zelf ook weer aanlopen met een rugzak over zijn schouder geslingerd. Hij keek even naar de rest. ''Gaan jullie mee?'' vroeg hij en liep op weg naar de straat vanwaar hun trein naar het strand zou vertrekken.

Oliver pakte onhandig zijn rugzak beet en hij liep met Nathiel mee. Hij grijnsde even breed.