Op het strand

Kallista rende naar het strand en keek rond. Het ritje van het treintje was best wel leuk. Ze rekte haar uit en had haar helemaal omgekleed in de kabine van groep 8 Ze keek rond en ging zitten op haar handdoek. Ze keek stil naar de zee en hoorde even iets achter haar

Oliver liep naar de kabine van groep 13 en hij kleedde zich om. Hij stond 5 minuten later naast Kallista "boe!"zei hij droog en hij grijnsde breed.

Nathiel kwam het strand ook op gelopen. Hij had eigenlijk alleen zijn schoenen en sokken in zijn tas gedaan. Hij was niet zo`n fan van zwemmen dus zou hij wel op het strand gaan zitten. Hij liet zijn tas in het zand zakken en plofte er zelf naast. Het zachte, korrelige zand zat meteen al onder zijn nagels. Eigenlijk wel irritant maar nu maakte dat niet zo veel uit.

Kallista schrok en keek om. "Oh jij bent het" zei ze grijnzend. "Ik dacht dat het een moordende strandvis was" zei ze grijnzend. Ze gaapte even en ging liggen

Oliver legde zich naast kallista. Hij keek haar aan "ik vind je leuk"zei hij zacht. Hij glimlachtte even...

Kallista keek hem aan en luisterde. Na zijn woorden zweeg ze een tijdje. "Ik jou ook" zei ze stil. Ze keek naar de wolken boven haar en dan even stil naar Oliver

Oliver draaide Kallista's hoofd naar het zijne. Hij glimlachte en drukte zijn lippen op de hare.

Kallista schrok even maar zoende rustig mee. Ze keek hem stil aan en werd iets roder

Sharon had zich al omgekleed en liep dus rustig het strand op. Ze zag niet ver van haar Oliver en Kallista staan. Ze zag wat Oliver bij Kallista deed en glimlachtte lichtjes. Ze keek toen naar de zee en liep naar een rots toe die vlakbij het water lag. Ze zette de tas voor de rots neer en ging toen op de rots zitten. Ze keek naar de lucht en sloot haar ogen toen even. Ze had haar shirt en broek nog over haar bikini heen.

Oliver glimlachtte en keek Kallista aan" sorry"mompelde hij knalrood. Hij wendde zijn blik af.

Kallista duwde zijn hoofd voorzichtig terug. "Niet erg" zei ze stil en zacht

Oliver's lippen werden weer tegen die van Kallista geduwt. Hij sloot zijn ogen en legde zijn arm op haar zij.

Kallista sloot ook haar ogen en zoende rustig. Ze legde haar hand op zijn been en keek hem weer aan

Sharon voelde hoe de lichtte wind door haar haren ging en ze luisterde naar het water van de zee. Ze ademde een keer diep in en uit en opende haar ogen toen. Ze keek naar de zee en glimlachtte lichtjes. Ze wist nog niet of ze het water in ging maar voorlopig bleef ze nog even hier zitten. Ze had een rustig plekje opgezocht, ze wou best nieuwe vrienden maken maar het hoefte van haar niet meteen te druk te zijn.

Oliver keek haar na de zoen aan. Hij werd knalrood en hij wreef in zij haar. Hij wendde zijn blik af/

(moe door kga Titanic zien xD goeien bleitfilm)

Kallista grinnikte en draaide zijn hoofd terug maar niet voor een zoen. "Je moet niet wegkijken" zei ze rustig

"uhh..."zei Oliver en je zag dat hij bloosde. Hij zuchtte en keek met zijn diepbruine ogen in de hare.

Nathan gniffelde en kwam geruisloos dichterbij. Hij had het wel gezien. Opeens stond hij zo ongeveer tussen Oliver en Kallista in.
"Betrapt!"

Oliver trok een wenkbrauw omhoog en keek Nathan aan. "ok dan..."zei hij droog. Hij ging recht zitten en zuchtte diep.

Nathan staarde terug en draaide zich heel langzaam om. Oliver was een stuk langer dan hij. Nathan liep héél langzaam verder en keek regelmatig achterom.

Nathiel keek op toen hij zag dat Nathan ook mee was gekomen.
Hij ging op zijn rug in het zand liggen.
Als iemand hem nodig had zouden ze gewoon naar hem toe kunnen komen.

Oliver legde zich weer met zijn rug in het zand. Hij keek naar de lucht en zuchtte eens diep.

Kallista grinnikte en schrok van Nathan. "Euhm oke" zei ze stil. ze keek hem na en keek nog even naar Nathiel en weer naar Oliver

Sharon zat nog steeds rustig op de rots en keek even achter zich. Verderop zag ze de andere zitten en ze zag dat er een jongen was bij gekomen. Ze zuchtte even diep en draaide zich toen weer richting de zee. Ze ging rustig liggen op de rots en sloot haar ogen. Onder tussen luisterde ze naar de geluiden om haar heen.

Nathan zag een meisje liggen op een rots. Haar had hij nog nooit gesproken. Hij kwam zo onopvallend mogelijk dichterbij en ging over haar heen hangen.
"Boe."